Schrijven.
Ongetwijfeld mijn ingewikkeldste en abstractste doel. Mezelf ontwikkelen in het schrijven van teksten. Met als toevoeging dat ik er voor wil zorgen dat de teksten mooi, effectief, grappig, emotioneel en gestructureerd zijn. Hoe schrijf je zo’n tekst? en kan je überhaupt zo’n doel behalen? Misschien is dit doel een stip aan de horizon, of juist het willen vangen van de wind.
Recensie Horror
Voor het vak ‘Theater en Dans’ moest ik een recensie schrijven over de voorstelling ‘Horror’ van Jakob Ahlbom Company. Hierbij heb ik vooral de nadruk gelegd op de technische aspecten van de voorstelling aangezien deze enorm indrukwekkend en bijzonder waren.
Ik vond het vak Theater en Dans een bijzonder vak aangezien we veel vrijheid kregen om onze eigen meningen te verweven in de wetenschappelijke producten die we moesten inleveren.
Geachte Redactie
Ik wilde graag meer lezen, en ik heb daarom besloten om een abonnement te nemen op de volkskrant. Om dit bij professionalisering te betrekken moest ik wel nog een mooie reden verzinnen om een connectie te leggen met het vak. Na de suggestie van Marieke (Hoi Marieke!!!!) heb ik besloten om reacties op artikelen te gaan inzenden naar de rubriek ‘Geachte Redactie’. Dit vond ik erg leuk, aangezien ik de reacties van lezers vaak mega scherp en interessant vond. Helaas is geen van mijn reacties opgenomen in de rubriek ): maar ik vond het nogsteeds een leuke opdracht!
Hieronder een voorbeeld van wat ik heb ingezonden >
“Wegkijkgeneratie;
Altijd als mensen zeggen dat het vroeger zo veel beter was, merk ik toch een soort ongemak over mezelf heen glijden. Was het vroeger nou echt zoveel beter? Ben ik in het verkeerde tijdperk opgegroeid? Ik denk dat veel ouderen terugblikken op een tijd waarbij veel werd weggekeken van problemen. Klimaatverandering, onethische arbeidsomstandigheden, verwerpelijke politieke keuzes, vroeger keek men liever weg, of waren mensen onwetend over de schaal van problemen. De wereld is door het internet nu meer verbonden dan ooit, en de problemen op wereld zijn daardoor veel tastbaarder en dichterbij geworden. Voor de mensen die liever willen wegkijken zoals vroeger heb ik één suggestie, probeer problemen te confronteren, anders zullen ze alleen maar groeien.”